Rasstandaard

De beide kaken eindigen aan de voorzijde niet in een loodrecht vlak, maar het ondergebit steekt iets vooruit en buigt zich licht omhoog. De boxer heeft een kleine ondervoorbeet. De bovenkaak is breed bij de schedel en verloopt ook breed naar voren, daarbij nauwelijks smaller wordend. Beide kaken zijn dus van voren zeer breed.
De hoektanden staan zover mogelijk van elkaar verwijderd, de snijtanden in een rij, in de bovenkaak in een naar voren gebogen lijn, in het ondergebit in een zo veel mogelijk rechte lijn. Het gebit moet krachtig en gezond zijn en de tanden moeten zo regelmatig mogelijk geplaatst zijn. De lippen voltooien het uiterlijk van de snuit.

De beide kaken eindigen aan de voorzijde niet in een loodrecht vlak, maar het ondergebit steekt iets vooruit en buigt zich licht omhoog. De boxer heeft een kleine ondervoorbeet. De bovenkaak is breed bij de schedel en verloopt ook breed naar voren, daarbij nauwelijks smaller wordend. Beide kaken zijn dus van voren zeer breed.
De hoektanden staan zover mogelijk van elkaar verwijderd, de snijtanden in een rij, in de bovenkaak in een naar voren gebogen lijn, in het ondergebit in een zo veel mogelijk rechte lijn. Het gebit moet krachtig en gezond zijn en de tanden moeten zo regelmatig mogelijk geplaatst zijn. De lippen voltooien het uiterlijk van de snuit.

Deze is licht gewelfd en mag noch bolvormig, noch vlak zijn. Verder mag deze niet te breed zijn en de achterhoofdsknobbel niet te hoog. Het voorhoofd vormt met de neusrug de duidelijk gemarkeerde stop. De neusrug mag niet zoals bij de Engelse Bulldog in het voorhoofd zijn gedrukt, maar mag ook niet afvallend zijn. De neuspunt ligt in lijn met de neuswortel. De neus is breed en zwart, de neusgaten zijn wijd, waartussen zich de neusgroef bevindt. Het voorhoofd toont de zwak aan gegeven voorhoofdsgroef die echter, vooral tussen de ogen niet te diep mag zijn. De wangen zijn in overeenstemming met het krachtige gebit ook sterk ontwikkeld zonder echter, zoals bij de bulldog, te opvallend te zijn (te veel bakken). Het is eerder zo, dat ze met een lichte welving in de snuit overgaan.

De oren zijn hoog aangezet moeten qua grootte in harmonie met het hoofd zijn, liever klein dan te groot, moeten dun aanvoelen en wijd van elkaar staan. In rust liggen zij vanaf de bovenschedel vlak tegen de wangen aan. Wanneer de hond attent is moeten de oren in een duidelijke vouw naar voren vallen.

Het zo donker mogelijke oog mag noch te klein zijn, noch uitpuilen of te diep liggen. Het drukt energie en intelligentie uit en mag nimmer een sombere, dreigende en nog veel minder een grimmige indruk maken. Het derde ooglid moet donker omrand zijn.

Rond en in geen geval te kort en dik, hij moet van een goede lengte zijn, daarbij gespierd en krachtig maar wel droog en zonder keelhuid.
De hals verloopt met een duidelijk gemarkeerde nekaanzet in een elegante boog naar de rug. De hals moet zeer veel adel tonen.

Dit is kwadratisch, dat wil zeggen dat de begrenzingslijnen, een horizontaal over de rug, een verticaal langs het borstbeen, alsmede een achter langs de bil, samen met de bodemlijn een vierkant vormen. De romp rust op stevige, rechte ledematen met krachtige botten.

De Borst is diep, tot aan de ellebogen reikend. De borstdiepte bedraagt ongeveer de helft van de gehele hoogte van de Boxer. De ribben zijn behoorlijk gewelfd, maar niet tonvormig, ver naar achteren reikend, de flanken kort, gesloten en gespannen, licht ingetrokken, waarbij de buikbelijning in een elegante boog naar achteren reikt. De schouder is lang en schuin, goed gesloten aanliggend en zoveel mogelijk loodrecht,
hij vormt een rechte hoek met het schouderblad. De beide voorbenen moeten van voren gezien recht en evenwijdig zijn en sterke, stevig aan elkaar verbonden knoken hebben. De ellebogen mogen niet te sterk tegen de borstwand gedrukt zijn, maar ook niet afstaan. De onderarm is loodrecht, lang en stevig gespierd. Het voorkniegewricht is kort en is niet overdreven zichtbaar. De middenvoet is kort, slechts weinig schuin en bijna loodrecht op de bodem staand. Voeten zijn klein, gesloten en hebben gebogen tenen (kattenvoeten) met harde zolen.

De schoft moet goed gemarkeerd zijn; de gehele rug is kort, recht breed en sterk bespierd.

Deze zijn breed, kort en krachtig, de buik is goed opgetrokken.
Het kruis is breed en heel lichtjes aflopend.

Deze is sterk gespierd, de bespiering is keihard en duidelijk zichtbaar onder de huid.
De bil is zo breed mogelijk en gewelfd, niet smal en vlak; de kroep licht gebogen, enigszins gewelfd, een brede staartaanzet eerder hoog dan te laag.

Het bekken moet lang en vooral bij de teven breed zijn, het dij – en schenkelbeen lang, de hoeken bij de heup – en kniegewricht is zo weinig mogelijk stomp.
De knie moet in normale stand zover vooruitsteken, dat deze door een uit de knobbels op het kruisbeen naar de grond neergelaten loodlijn nog wordt geraakt. De hoek van het spronggewricht moet circa 140° bedragen, de korte achtermiddenvoet gaat met een geringe afwijking van 95°-100° naar de grond, dus niet volkomen loodrecht. Van achteren gezien moeten de achterbenen recht zijn. Het spronggewricht droog, niet overdreven met een sterk hielbeen, de tenen enigszins langer dan die aan de voorvoet, verder gesloten en gewelfd (kattenvoet).

Het haar moet kort, stevig en glad aanliggend zijn. De erkende kleuren zijn geel of gestroomd. Geel komt in de meest verschillende schakeringen voor van donker hertenrood tot lichtgeel, de middentinten zijn het mooist (geel – rood).
De gestroomde kleur kan gaan van een heel lichte stroming tot een zeer donkere stroming die er bijna zwart uitziet.
De grondkleur en de zwarte stroming moeten duidelijk gescheiden zijn; de strepen mogen noch te dicht noch te ver uit elkaar liggen. De grondkleur mag niet vaal zijn; grondkleur en stroming mogen zich niet met elkaar vermengen zodat de stroming verdwijnt. Witte aftekeningen zijn toegestaan indien deze niet meer dan 1/3 van de totale lichaamsoppervlakte van de boxer innemen. Tevens moeten de witte aftekeningen goed geplaatst zijn zodat deze de expressie en algemene verschijning van de boxer niet verstoren. Een geheel of halfwit hoofd wordt als ongewenst beschouwd. Boxers met een witte grondkleur evenals een zwarte zijn ongewenst en worden dus niet op tentoonstellingen toegelaten.

Reuen behoren een schofthoogte te hebben tussen 57 en 63 cm. Voor teven is dit tussen 53 en 59 cm.

Het gewicht voor reuen is >30 kilo bij een schofthoogte van 60 cm. en voor teven ± 25 kilo bij een schofthoogte van 56 cm.

De natuurlijke gang van de boxer is de galop.

Het karakter van de Boxer is van het grootste belang en verdient onze speciale aandacht. Zijn aanhankelijkheid en trouw t.o.v. zijn baas en zijn gezin en zijn waakzaamheid en onverschrokkenheid als verdediger en beschermer zijn van oudsher beroemd. Hij is betrouwbaar in het gezin, maar wantrouwend tegenover vreemden. Hij heeft een vrolijk en vriendelijk temperament bij het spel maar een angstaanjagend als het hem ernst is. Zijn intelligentie en volgzaamheid, zijn tevredenheids en reinheid maken hem tot een fijne gezins- en gezelschapshond. Zijn karakter is joviaal, niet vals of achterbaks, zelfs tot op hoge leeftijd.

Een plomp of bulldogachtig uiterlijk, te weinig massa, geen goede verhoudingen, slechte conditie en het ontbreken van adel en allure. Bulldog- of pinschertype, te weinig gemarkeerde stop, roofvogeloog, ongepigmenteerd derde ooglid, ontbreken van masker of te zwak masker.
Bij gesloten mond mogen de tanden of tong niet zichtbaar zijn, gebrekkig gebit, te weinig kinmarkering, te gering ontwikkelde lippen, slecht gedragen oren, bakkenvorming, keelhuid, te korte of te dikke nek, steile of te losse schouders, naar buiten gedraaide poten (franse stand), te zwakke polsen, spreidvoeten, spreidtenen, lange rug, zadel – of karperrug, te brede, te smalle of vlakke borst, slechte buikbelijning, afvallende croup, te steile voor- of achterhand, koehakkigheid, sabelpoten, hakkeneng, slappe spronggewrichten, over- of onderbouwd, waggelende gang.